به گزارش کاف از اویاقلیق ، با نزدیک شدن به ایام ماه مبارک رمضان و آغاز سال نو، دغدغه‌های معیشتی مردم ایران همچنان شدت گرفته است. در حالی که بسیاری از خانواده‌ها چشم به راه خریدهای نوروزی و تهیه مایحتاج سفره رمضان هستند، افزایش سرسام‌آور قیمت‌ها، به ویژه در کالاهای اساسی، فشار مضاعفی را بر آنها وارد کرده است. نوسانات قیمتی در برنج، حبوبات، شکر، گوشت و دیگر اقلام ضروری، به وضوح سفره‌های خانوارها را تحت تاثیر قرار داده و بیشتر از هر زمان دیگری، معیشت اقشار کم‌درآمد و مستمری‌بگیران را به چالش کشیده است.

قیمت برنج که در ابتدا به نظر می‌رسید، همچنان با سیاست‌های دولت قابل کنترل باشد، حالا به ارقام نجومی ۱۷۰ تا ۲۰۰ هزار تومان به ازای هر کیلوگرم رسیده است. در حالی که میزان نیاز سالانه کشور به برنج به مراتب بیشتر از تولید داخلی است، کاهش واردات و مشکلات توزیع، به بحران این بازار دامن زده است. حالا این سؤال پیش می‌آید که اگر کشور به این میزان برنج نیاز دارد و تولید داخلی هم کافی نیست، پس چرا این همه مشکلات در توزیع وجود دارد؟

در کنار برنج، حبوبات هم در آستانه ماه رمضان قیمت‌های نجومی خود را به نمایش گذاشته‌اند. عدس، لپه و دیگر حبوبات در برخی موارد با افزایش‌های بیش از ۱۰۰ درصدی روبه‌رو شده‌اند. این افزایش‌ها، در کنار فشارهای اقتصادی عمومی، سبب می‌شود که بسیاری از خانواده‌ها از خرید این مواد غذایی اساسی برای تهیه وعده‌های ساده روزانه نیز محروم شوند.

شکر که در ماه رمضان برای تولید شیرینی‌جات و محصولات سنتی جایگاه ویژه‌ای دارد، حالا با افزایش قیمت جهانی و مشکلات داخلی در تامین آن، به یک بحران بزرگ تبدیل شده است. تولیدکنندگان از مشکلات جدی در تخصیص سهمیه‌ها و بلوکه شدن سرمایه‌ها در سامانه‌های دولتی گلایه دارند، اما این گلایه‌ها هیچ‌گاه به گوش مسئولان نرسیده است. در حالی که دولت از ذخایر کافی برای تنظیم بازار سخن می‌گوید، هنوز هم این وعده‌ها در عمل به نتیجه ملموسی نرسیده است.

قیمت گوشت قرمز که برخی مناطق تهران به بیش از یک میلیون تومان برای هر کیلوگرم رسیده، بار دیگر نشان‌دهنده ناکارآمدی سیاست‌های دولت در کنترل بازار است. اگرچه دولت برای واردات گوشت منجمد میلیاردها دلار اختصاص داده است، اما همچنان توزیع گوشت به اندازه کافی در دسترس نیست و در فروشگاه‌های زنجیره‌ای نیز خبر از کاهش عرضه می‌دهند.

این گرانی‌ها که در تمام سطوح جامعه خود را نشان داده، به وضوح برای اقشار ضعیف‌تر و به ویژه بازنشستگان و مستمری‌بگیران غیرقابل تحمل شده است. این گروه از افراد که بسیاری از آنها درآمدی ثابت و محدود دارند، با این قیمت‌ها حتی قادر به خرید حداقل‌های زندگی نیستند. سفره‌ای که در آستانه رمضان و نوروز باید پر از نعمت و برکت باشد، حالا برای بسیاری از این افراد، به یک آرزو تبدیل شده است.

وعده‌های دولت، مانند ذخایر کافی و تدابیر ویژه برای تامین کالاها، در عمل نتوانسته‌اند بازار را آرام کنند و فشار بر مردم بیشتر از همیشه است. در صورتی که دولت به سرعت اقدامات عملی را در این زمینه انجام ندهد، آینده‌ای سخت‌تر از این برای خانوارهای ایرانی به نظر می‌رسد، جایی که سفره‌ها روز به روز کوچکتر و خالی‌تر خواهند شد.