به گزارش کاف نیوز،با خود بیندیشیم امروز روز آشتی با طبیعت است یا روز تخریب طبیعت؟  بیندیشیم آیا باید امروز از طبیعت و نعمت های خدادای آن لذت ببریم یا این که روز آسیب زدن به سرشاخه های نورس درختان است.

اگرچه امروز در تقویم رسمی کشور به نام روز آشتی با طبیعت نامگذاری شده است ولی آسیب های زیست محیطی که امروز برخی شهروندان بی ملاحظه و بی مسوولیت در سراسر کشور به طبیعت وارد می کنند غیر قابل انکار است.

آن قدر زباله ها را در ساحل دریا می ریزیم تا چشم کار می کند زباله است و کثیفی و ما باید آن قدر تلاش کنیم تا از لابه لای حجم انبوه زباله راهی باز کنیم تا به دریا برسیم، انبوه زباله هایی  که در کنار ساحل دریاها، مکان های گردشگری، جنگل ها، تفرج گاه ها و .. دیده می شود ناشی از سهل انگاری برخی از شهروندانی است که فراموش کرده اند آنها محتاج طبیعت هستند و طبیعت هیچ نیازی به آنها ندارد.

انبوه آتش سوزی های گسترده که در روز ۱۳بدر و روز آشتی با طبیعت صورت می گیرد در شان هیچ کدام از افراد نیست بلکه موجب تاسف، ناراحتی و بسیار نگران کننده است.

مگر نه این است که حیات انسان در گرو پاکیزه نگه داشتن محیط زیست است پس چرا با دست خودمان طبیعت زیبا را به یک زباله گاه تبدیل می کنیم.ما انسان ها با خود نمی اندیشیم که طببعت به انسان نیاز ندارد بلکه ما انسان ها در هر شرایطی به طبیعت و محیط زیست نیازمندیم . حیات ما  در گرو حیات و سرزندگی طبیعت پیرامون ما است.

وقتی یک منطقه بکر و دست نخورده گردشگری برای حضور گردشگران معرفی و تبلیغ می شود اندک مدتی نمی گذرد که همان منطقه زیبا به محلی برای انداختن انواع زباله های پلاستیکی، شیشه ای، قوطی کنسرو،تایر ماشین، ظروف یکبار مصرف و …تبدیل می شود.

جمعیتی که نه به عنوان گردشگری بلکه به عنوان نابود کنندگان طبیعت  به دامن طبیعت می روند

سبزه هایی که در آخرین روزهای اسفند ماه برای سال جدید  رویانده ایم و در سیزده بدر در داخل نهرها و جوی های روان رها می کنیم  نمی دانیم که رها شدن میلیون ها سبزه روئیده و حجیم شده چقدر باعث آلودگی آب های روان و گرفتگی معابر و بالا آمدن آب های سطحی می شود.

زباله هایی که آب های روان و رودخانه ها را آلوده می کنند غافل از این هستند که همان آب های کثیف و آلوده مزارع و باغات و مراتع را آبیاری می کند و محصولات به عمل آمده با همین آب های کثیف به چرخه مصرف همین شهروندان می رسد.

برای روشن کردن آتش، شاخه های نورس درختان شکسته شده و بوته ها کنده می شود و در اثر سهل انگاری جنگل ها، مراتع و محل زندگی حیوانات بومی ناامن شده و زیست گاه های جانوری به آسانی در آتش نابخردان می سوزد.

امروز و در روز طبیعت  به جای این که دوستدار طبیعت و محیط زیست باشیم تراژدی تلخ آتش سوزی های گسترده در جنگل ها، یادگاری نوشتن روی تنه درختان، رهاسازی انبوه زباله های غیربازیافتی در دل طبیعت تکرار می شود.

سالهاست رسم غلط یادگاری نویسی بر روی تنه درختان به یک اصل غلط در روز سیزده بدر تبدیل شده است.معلوم نیست آنهایی که با خطوط کج و معوج و منحرف یادگارهایی بر روی درختان کشیده اند چه چیزی را می خواهند ثابت کنند و چه پیامی می خواهند انتقال دهند.

هنوز پای مسئولیت پذیری مان در مقابل طبیعت می لنگد و ما فرهنگ برخورد با طبیعت را بر خود وظیفه نمی دانیم بخشندگی طبیعت را از یادمان برده ایم و ما با طبیعت رفتاری خودخواهانه و به دور از انصاف و مهربانی داریم. انگار طبیعت زیبا و دوست داشتنی سهم الارث پدرمان است که هرگونه دوست داشته باشیم رفتار کنیم.

تخریب هزاران هزار هکتار جنگل ها از دل بی احتیاطی ها رخ می دهد، انداختن  ته سیگار روشن در طبیعت باعث شعله ورشدن آتش مهیب می شود.

شکار حیوانات که زیستن در طبیعت حق مسلم آنان است با کدام دلیل و منطق قابل توجیه است که برخی از شهروندان آن را انجام می دهند.

در حالی که روز ۱۳ فروردین نزد ایرانیان باستان روزی برای تقدس خداوند و طلب باران در سال جدید بود و به دامن طبیعت می رفتند برای پاسداشت آب و آیینه و گرامیداشت و پاکیزگی طبیعت روح نواز به دامن طبیعت می رفتند، پیشینیان ما ایرانیان باستان همه به طبیعت احترام می گذاشتند ، جوی های آب را کثیف نمی کردند، شاخه های نورس درختان را نمی شکستند ،  طبیعت را بی رحمانه به آتش نمی کشیدند ، حیوانات را به بهانه های مختلف آزار و اذیت نمی کردند و ساحل دریا را با زباله آلوده نمی کردند.

اما امروز این سنت دوست داشتنی به روز تباهی و تخریب طبیعت تبدیل شده است و معلوم نیست با کدام منطق دست به چنین اعمالی می زنند.

ظروف یکبار مصرف پلاستیکی دشمن سرسخت طبیعت است تا حد امکان از استفاده ظروف پلاستیکی اجتناب کنیم. اگر ما با کیسه های پلاستیکی یا بطری های آب معدنی و قوطی های انواع آشامیدنی طبیعت را زشت و نازیبا کرده ایم آیا اشکال و ایراد از پلاستیک است یا اشکال از فکر و دیدگاه ما شهروندان و فرهنگ استفاده از پلاستیک است.

انسان بدون طبیعت به چه تشبیه می شود، اگر محیط زیست نابود شودبه طبع آن گونه های جانوری و گیاهی نیز به خطر می افتد  چرا که حفظ محیط زیست به یک فرهنگ عمومی تبدیل نشده است، باید مراقبت از محیط زیست به یک فرهنگ فراگیر در بین مردم تبدیل شود.

وقتی محیط زیست تخریب شد انسان دنیای مدرن صفر و یک، سلامتی و آرامش خود را چگونه به دست خواهد آورد.

معصومه درخشان